Proces dochodzenia do wspólnych decyzji zespołu liderów wymaga czasu i współpracy. Wymaga też pokory, aby zobaczyć, oprócz swojej, także odpowiedzialność drugiej osoby. Pokorą jest stałe branie pod uwagę roli, zadań i odpowiedzialności innych członków zespołów. CS Lewis mawiał, że pokora nie oznacza, że gorzej o sobie myślę, ale, że myślę…rzadziej

 

Z Andrzejem Nędzusiak rozmawia Hanna Tarnawska

 

Różnorodność zespołu jest jego wartością. W zespole często spotykają się ludzie, których wyróżnia postawa przewodzenia innym.  Oznacza to, że mają duży obszar odpowiedzialności za innych.  W zróżnicowanym zespole  każdy widzi cel na swój sposób, z innej strony.  Widzi to, czego nie dostrzega inny.  

 

Różnorodność spojrzeń i perspektyw stwarza szeroki obraz.

 

Proces dochodzenia do wspólnych decyzji wymaga czasu i współpracy. Wymaga też pokory, aby zobaczyć, oprócz swojej, także odpowiedzialność drugiej osoby.

Pomysły innych mogą wydawać nam się obce, czasem  dziwne. Pokorą jest stałe branie pod uwagę roli, zadań i odpowiedzialności innych członków zespołów.

 

CS Lewis mawiał, że pokora nie oznacza, że gorzej o sobie myślę, ale, że myślę…rzadziej

 

Pokora jest cechą idealnego członka zespół, mówił na GLS P. Leoncioni.  Pokorni to ci, którzy widzą zasługi innych, nie szukają poklasku dla siebie, podkreślają raczej rolę zespołu, niż własny wkład.

Przyjęcie założenia, że druga osoba ma coś ważnego do zaoferowania i decyzja, że chcę to zauważyć jest dobrą zasadą w pracy różnorodnego zespołu.

 

Czasami dojdziemy z zespołem do trudnego momentu, gdy nasze rozwiązania w zespole będą sprzeczne.

Czeka nas wtedy wysiłek, aby wybrać tylko jedno.

 

Ważnym jest, aby w modlitwie szukać  odpowiedzi Pana Boga. Ustalić, czego Pan Bóg oczekuje od zespołu.

W Liście do Filipian Paweł wzywa kościół do zachowania jedności i udziela rady, jak to zrobić.

 

” Pomnóżcie moją radość i bądźcie jednomyślni, związani tą samą miłością, skupieni na wspólnym celu, złączeni jednym zdaniem. Myślcie, nie o tym, jak się wybić kosztem innych lub zaspokoić własną próżność, ale raczej w pokorze uważajcie jedni drugich za ważniejszych od siebie. Niech każdy dba nie tylko o to, co jego, lecz i o to, co cudze.”

 Filipian 2.2

 

Andrzej Nędzusiak

Prezbiter Naczelny Kościoła Bożego w Chrystusie

Nauczyciel Słowa, mentor,

Autor bloga „Dwie strony medalu”